عسل دوستان

در اين بي راهه ي غربت دلم خسته است و ماتم زا

عزيز دل به جون تو ، دلم خسته ست و بي فردا

دلم خواهد كه هر لحظه نگاهت را كنم پيدا

چه ها بر من شدست افسوس بدون تو ، بدون ما

به ابديت سپردم آنكه دل را عاشق مي كند و به تبعيت مي كشانم آنكه دل

را شناسايي كند اي آبي آبي كرانه هاي آسمان بايد كه برگردي !

خوابيدي بدون لالايي وقصه

بگير آسوده بخواب بي درد وغصه

ديگه كابوس زمستون نمي بيني

توي خواب گلاي حسرت نمي چيني

ديگه خورشيد چهره تو نمي سوزونه

جاي سيلي هاي باد روش نمي مونه

ديگه بيدار نمي شي با نگروني

يا با ترديد كه بري يا بموني

رفتي و آدمكا رو جا گذاشتي

قانون جنگل رو زير پا گذاشتي

اينجا قهرن سينه ها با مهربوني

تو ، تو جنگل نمي تونستي بموني

دلتو بردي با خود به جاي ديگه

اونجا كه خدا برات لالايي مي گه

مي دونم مي بينمت يه روز دوباره

توي دنيايي كه آدمك نداره

فرخنده موحدراد

من به اندازه ی چشمان تو غمگین مانده ام
و به اندازه ی هربرق نگاهت نگران
تو به اندازه تنهایی من شادبمان

تنهایی من

خسته شدم از هرچی دوست داشتن دروغی

خسته شدم از هرچی احساس دروغی

خسته شدم از هرچی نامرد و بی معرفته

خسته شدم از هرچی عشق بی احساس

خسته شدم از هرچی رفیق نارفیقه

خسته شدم از هرچی همدم تنهایی که تو تنهایی ها پیشم نبودن

خسته شدم از بس دروغ شنیدم و سکوت کردم

خسته شدم از بس قلبمو شکستن

خسته شدم .......

.

در عرض ي دقيقه ميشه ي نفر رو خرد كرد...

در ي ساعت ميشه ي نفر رو دوست داشت...

و در ي روز ميشه عاشق شد...

ولي ي عمر طول ميكشه تا كسي رو فراموش كني...

.

خسته شدم از هرچی دوست داشتن دروغی

خسته شدم از هرچی احساس دروغی

خسته شدم از هرچی نامرد و بی معرفته

خسته شدم از هرچی عشق بی احساس

خسته شدم از هرچی رفیق نارفیقه

خسته شدم از هرچی همدم تنهایی که تو تنهایی ها پیشم نبودن

خسته شدم از بس دروغ شنیدم و سکوت کردم

خسته شدم از بس قلبمو شکستن

خسته شدم .......

چه قدر سخته تو چشمای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدید

و به جاش یه زخم همیشگی رو به قلبت هدیه داد زل بزنی و

به جای اینکه لبریز کینه و نفرت شی‌ ، حس کنی هنوزم دوسش داری

چه قدر سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار

زیر آوار غرورش

همه وجودت له شده ….

چه قدر سخته تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی

اما وقتی دیدیش هیچ چیزی جز سلام نتونی بگی….

چه قدر سخته وقتی

پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه اما مجبور باشی

بخندی

تا نفهمه هنوزم دوسش داری …….

چه قدر سخته گل آرزوهاتو تو باغ دیگری ببینی

و هزار بار تو خودت بشکنی و اون وقت آروم زیر لب

بگی : گل من باغچه نو مبارک

یه روز بهم گفت:

« می خوام باهات دوست باشم؛ آخه می دونی؟ من اینجا خیلی تنهام »

بهش لبخند زدم و گفتم: